20 - 02 -13 - Lieve Lennard...

Lieve Lennard,

Al ruim een jaar geleden is het, dat jij naar de Hemel bent gegaan.
Het zal het mooiste jaar van jouw leven geweest zijn, omdat jij het nu volmaakt goed hebt. Voor dat laatste ben ik erg dankbaar.

Voor ons die achterbleven was het een heel zwaar jaar.  Wat missen we je enorm.
Zelfs nu hoor ik je soms nog je lieve geluidjes maken en zit ik om vier uur op de uitkijk of je al thuis komt met de bus, je eeuwig lieve engelenlachje op je snuitje...

We hebben allemaal onze verjaardag gevierd zonder jou,  en jóuw verjaardag werd een dag om te herdenken. Wat was dat de eerste keer moeilijk en verdrietig.
Alle seizoenen hebben we een keer meegemaakt zonder jou. In de zomer was het niet meer te warm voor je, en in het najaar en de winter hoefde ik niet meer bang te zijn dat je ziek zou worden van alle rondgaande virussen. In de lente zag ik je niet meer genieten van het voorjaarsbriesje dat langs jouw lieve wangetjes blies.

Maar elke keer konden we door al die seizoenen heen omhoog kijken, naar de regenboog, die heel vaak te zien was! Dan dachten we aan jou!
En ook aan de betekenis die de regenboog al hád, dat God hoop geeft aan ons mensen, en dat Hij trouw is door alle moeilijke dingen heen.  Wat is het bijzonder om daar zo elke keer weer bij stil te mogen staan!
 En dat dat teken voor ons nu zo prachtig verbonden is met jou... Bij de begrafenis liet God de regenboog, die we op je kist geschilderd hadden, óók aan de hemel staan, wat een prachtig teken van trouw was dat!

We hebben je grafje bezocht, vele, vele malen, en zullen dat ook nog vele malen blijven doen. Het monumentje dat daar nu staat getuigt ook van die hoop. Ook daar worden we erbij bepaald dat God er is, en dat Hij trouw is aan ons mensen. Eens zullen we elkaar weer zien, en dán is er nooit meer verdriet, pijn en rouw. Daar kijken we heel erg naar uit!

We hebben herinneringen opgehaald en herbeleefd: Mooie, verdrietige, moeilijke en spannende. Foto's bekeken, blogs terug gelezen. Ook dat zullen we blijven doen... In de negen en een half jaar die jij bij ons hebt geleefd, zijn zoveel dingen gebeurd, daar kan je een boek over schrijven. En wie weet, misschien komt het er daar nog eens van.

Lieve Lennard,
In dit afgelopen jaar heb ik bewust gerouwd om jouw. De tijd genomen om dingen te verwerken. Niet alleen jouw sterven, maar ook jouw ziek zijn, jouw beperkingen en jouw lijden. Ik ben het aangegaan, dwars er doorheen. Het leven met jou heeft me gemaakt tot wie ik nu ben, als jij er niet was geweest, was ik nu ongetwijfeld een ander mens geweest. Zo heb jij als het ware je stempel achter gelaten, ook op mij.

De tijd van rouwen is nog niet voorbij, het verdriet, maar ook de mooie herinneringen, zijn nog duidelijk aanwezig, Het verwerken van alles wat we met je meemaakten zal misschien nooit klaar zijn. Maar dat geeft niet. Het hoort bij me nu. Wel is er meer ruimte voor wat anders gekomen.

Morgen is de eerste dag dat ik buiten ons gezin aan het werk zal gaan. Voor jou hoef ik hier nu niet meer te zorgen, dat doet je Vader in de Hemel. Daarmee is er genoeg tijd vrij gekomen om ergens anders aan de slag te gaan. Ook in dit nieuwe werk mag ik zorgen voor mensen die hier nog een beperking hebben. Dat is toch wel bijzonder.

Lieve Lennard, een nieuwe fase in mijn leven, zonder jou. Het is goed, omdat ik weet dat het in Gods plan past, maar ook moeilijk, omdat het wéér een stukje afscheid is van jou, en dat doet pijn.
Lieve jongen, het maakt me nu verdrietig, omdat jij er niet meer bent, en afscheid nemen zwaar is, maar ik heb goede moed, omdat God meegaat op mijn pad. En jij?  Jij zit voor altijd altijd in mijn hart.  Waar ik ook ga of sta.

Lieve Lennard,  tot ziens!