Onrust en rust, heen en weer

In de loop van de afgelopen nacht werd Lennard onrustiger, hij moest vaker op zijn andere zij en zijn ademhaling werd wat sneller. We besloten dat de kinderen daarom thuis moesten blijven van school. We hielden ze nu liever in de buurt. Tot een uur of 5 ben ik bij hem geweest vannacht, en daarna geprobeerd nog een paar uur te slapen.

De ochtend was wel heftig. Lennard had het moeilijk, moeilijke ademhaling en veel ongemak. We dachten echt dat het snel achteruit zou gaan. Maar vanaf een uur of 11 werd hij weer rustiger, minder vaak van houding veranderen en een rustiger ademhaling.

Dat is zo een beetje gebleven de rest van de dag, een stuk meer rust gaf dat aan de ene kant, maar we moesten ook weer terug schakelen naar een ander scenario, en dat is best moeilijk, ook al voelde Lennard zich er beter bij.

Vanmiddag is de huisarts geweest, een vervanger van onze eigen, die langdurig ziek is. Wij kenden hem niet, maar de eerte kennismaking verliep goed. In ruggespraak met de kinderarts is er afgesproken dat Lennard andere pijnstilling moet krijgen, een half opiaat. De Apotheek zou dit bezorgen vandaag, maar die is nog niet geweest.... (19.06)

We merken aan de reactie van de artsen waar we deze dagen mee te maken hebben dat wijzelf  verder zijn in het proces van afwegen van wat nog wel en wat nog niet moet bij Lennard, dan zijzelf.  Bijvoorbeeld over het wel of niet behandelen in het ziekenhuis. Toch moet dat nu wel weer besproken worden en dat is confronterend, slopend en emotioneel.

Voor de rest is het afwachten hoe het zal gaan, je wilt zo graag weten wat en hoe. Dat maakt onzeker en soms ook bang. We leven eigenlijk bij het uur. Gelukkig weten we dat onze Heer de regie heeft, en we die ook het beste aan Hem over kunnen laten. Hij zorgt er wel voor dat alles komt zoals het komt. Willen jullie bidden voor onze Lieve Len? Dat hij de nacht rustig door mag komen? En of wij op Gods plannen mogen vertrouwen, ook al kennen we die niet?