Storm..

Donderdag ochtend, Lennard komt zonder koorts uit zijn bed, is goed wakker en maakt wat lieve geluidjes. Dat lijkt goed. Hij gaat aan de voeding en ik ga hem naar het Hospice brengen zoals we hebben afgesproken. Onderweg gaat het redelijk. Af en toe wat epilepsie, dat wel, maar het kan veel erger. Aangekomen bij het Kinderhospice slaapt Lennard. Hij is moe. Met de verpleging overleg ik de laatste dingen en ik ruim Lennard zijn spullen op. Dan ga ik weg. Even een weekeind geen fysieke zorg. 's Avonds gaan we op uitnodiging van mijn schoonvader wokken. Daar is iedereen wel voor in, even gezellig eruit.  Later op de avond bel ik nog even op om te vragen hoe het met Lennard gaat, en dan daarna lekker slapen hoop ik.

Maar met Lennard gaat het niet goed. Hij heeft weer koorts gekregen en gespuugd. Balen voor ons mannetje. en ook voor ons natuurlijk. Meteen heb ik een knoop in mijn maag. Hoe zal het weer verder gaan? Ik overleg weer over wat te doen met Lennard. Een uur later bel ik nog een keer. Al denkend kwam ik erachter dat ik nog meer moet doorgeven en de medicatie aangepast moet worden. Dan ga ik naar bed.

Lekker slapen heb ik niet gedaan, ondanks een flink aantal miligrammen melatonine die ik van Lennard heb gejat. Elk uur heb ik de wekker gezien. Onrust in mijn hoofd en lichaam.

De volgende morgen om kwart voor 7 weer op en help ik de kinderen de deur uit. Wydo en Harrold waren al op de hoogte, zij waren gisteravond nog wakker. Als Laura weg is licht ik Elzo in. Laura kan zo nog een dag naar school zonder steeds aan haar broertje te hoeven denken. Dat doet ze toch wel, maar ze hoort vanmiddag vroeg genoeg dat hij weer koorts heeft gekregen. Scheelt weer een dag extra zorgen voor haar.

Als het tegen half 9 is, bel ik weer naar het kinderhospice. Lennard heeft een rustige nacht gehad, De koorts was vannacht gedaald, maar vanmorgen weer gestegen. Gelukkig heeft hij niet meer gespuugd. Ik overleg weer met de verpleegkundige die vandaag werkt. Hoeveel vocht moet Lennard krijgen? En welke medicatie wel en niet?

Vanmorgen ga ik met Joke door ons huis heen, na een paar koppen koffie en bijkletsen natuurlijk. Ik heb helemaal geen zin, maar besluit toch flink wat te gaan doen. Iets doen helpt, om je zinnen te verzetten. Beter dan te gaan kniezen op de bank. Daar wordt Len niets beter van, en ikzelf ook niet.

Om half één belt de verpleegkundige weer. Stress!! Ze wil nogmaals overleggen, en ons op de hoogte houden. Lennard heeft nog steeds flinke koorts. Hij mag van mij elke 4 uur een paracetamol als de koorts niet zakt.

Tussen de middag eet ik twee boterhammen. Ik heb geen zin in eten, maar het moet van mezelf. We moeten wel op de been blijven natuurlijk. Intussen lees ik de nieuwste Kleur, het magazine van Dit Koningskind. De vereniging van Christelijke gehandicapte mensen en hun familie. Er staat een mooi verhaal in, over als het stormt in je leven. En dat je daar best bang van kan worden. Maar dat we ook mogen weten dat God er is voor ons in de storm, Hij heeft die storm zelfs in bedwang. En Hij wil ons erdóór helpen.
Het stormt in ons leven, en in het leven van veel anderen. Het is goed om te beseffen dat God er is en je vasthoudt. God zorgt voor ons en zeker ook voor onze lieve, lieve Lennard. Ook al is hij niet thuis nu.

Dan ga ik boodschappen doen. Het leven gaat door. Boodschappen doen, eten koken en alle andere dingen die er bij horen in het dagelijkse leven. Verhalen aanhoren van de kids als ze straks uit school komen, en die zin hebben in het weekeind.Vanavond koor, Flikken Maastricht en chips bij de TV. Ook dat is wat gebeuren moet, al staat mijn hoofd er niet naar. Ik bidt om kracht van Boven, om door te gaan, moed te houden en vooral: om beterschap voor mijn lieve ventje.