De wereld draait door..

De wereld draait door, alles gaat verder. Als ik thuis ben lijkt het alsof dat niet zo is. Hier staat alles nog een beetje stil, draait bijna alles om Lennard, daar waar mijn hoofd vol van is. Denken, veel denken, aan mijn lieve Len, aan de laatste dagen, weken, maar ook andere herinneringen komen voorbij, soms ook naar aanleiding van post, telefoon en mail. Heerlijk om er mee bezig te zijn, het enige wat echt belangrijk is nu.Voor iets anders is eigenlijk geen ruimte in mijn hoofd. Ik merk dat het heel goed is om tijd alleen door te brengen thuis, daardoor heb ik tijd om te verwerken en te denken. Dat doet goed. Wanneer dat niet kan word ik letterlijk duizelig.

Loop ik door het dorp, dan ben ik er wel, maar ook niet. Ik kijk het journaal, crisis? Lekker belangrijk. Kerstsfeer in de winkels... Waar gáát dit over!!? Alles gaat door, maar ik kan alleen maar aan één ding denken: Lennard! Het voelt alsof ik er wel bij ben, maar geen deel uit maak van alles wat er om me heen gebeurt.

Toch heb ik vanmiddag geprobeerd het wat gezellig te maken in huis, met een klein boompje, en wat lichtjes in huis. Het moét! Sowieso voor de kinderen, maar ook voor onszelf. Of je wil of niet, het leven gaat door, verder, door. Toen het klaar was, was ik nog tevreden ook. Toch voor elkaar gekregen! Natuurlijk gaat het niet om de gezelligheid op zich rond de kerst, maar de gezelligheid doet wel goed.

Gemis en confrontatie komen soms zomaar opeens binnen. Zo liet ik deze week bloedprikken, toen de dame die ging prikken mij vroeg om mijn geboortedatum riep ik al bijna automatisch: 24-06-2002... Sh... dacht ik, dat is die van Lennard! BAM! AU!! Zó gewend die datum te noemen bij het bezoeken van de ziekenhuizen en bij de vele telefoontjes die ik voor Lennard deed. 
Als we voor het eten bidden, mis je het om te vragen of de Here wil zorgen voor Lennard. Zo'n vast punt altijd in ons gebed. Het voelt leeg en niet af om dat niet meer zo te kunnen doen. Dát is om van te huilen... En zo zijn er veel dingen die vaak ineens onverwacht je confronteren met het missen van Lennard.

We krijgen heel veel post, vanmiddag heb ik een grote bewaardoos gekocht om alle kaarten in te bewaren. Vorige week kwamen ze echt met soms 50 tegelijk door de brievenbus! Heel heel fijn! (Laura ging dan heel sneeky achter de deur staan en riep: "Zó weinig maar !!" Waarop de postbode met een brede glimlach verder liep) Vanmiddag heb ik een poging gedaan om alle kaarten en brieven te tellen, op een gegeven moment ben ik de tel kwijt geraakt maar het waren er meer dan 350!!! Zoveel! We gaan ze vast nog vaak herlezen! En nog steeds is er elke dag wel wat bij de post. We genieten er erg van, het voelt heel warm al dat meeleven. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle berichtjes hier en via hyves en facebook...

Wydo (dit schooljaar examen) en Laura zijn deze week hard aan het werk om hun opgelopen achterstand in te halen. En dat doen ze heel goed! Wat ben ik trots op hen! Ze hopen voor de kerstvakantie alles ingehaald te hebben.

De box, gedenkplekje van Lennard

Veel bloemen op het grafje en een tijdelijke steen.