Dagboek met Lennard

Dagboek met Lennard
Lennard, uniek kind van God, voor altijd in ons hart

vrijdag 23 december 2011

Stukjes afscheid

Heel, heel langzaam trekt de waas die over me heen hangt weg. De realiteit van het overlijden van Lennard komt met kleine beetjes tegelijk dichterbij. Het voelt een beetje alsof het verdriet dat we wel hebben gedoseert naar boven komt. Niet ineens, maar met stukjes tegelijk.  Alsof we een beschermend muurtje van God krijgen, zodat we niet alles in een keer voelen en kunnen blijven functioneren. Voor mijzelf is dat verdriet nog steeds voornamelijk om het lijden dat Lennard heeft moeten doorstaan.Moeilijk, niet te begrijpen, verdrietig....

Met dat de waas wegtrekt, komen de tranen sneller, geeft niets natuurlijk, maar wel eens lastig, je hebt ze niet altijd in de hand.

Deze week hebben we al dingen in moeten leveren van Lennard. Ik mailde enkele dagen geleden naar wat bedrijven die spullen voor Lennard leverden. Meteen die middag kreeg ik telefoon om een afspraak te maken voor het ophalen van de voedingspomp. Ik kreeg al bijna spijt dat ik had gemaild. Maar ja, het moet toch een keer. Gelukkig kon ook de voeding (beperkt houdbaar) en allerlei andere artikelen die over waren mee terug. Wat ze er mee doen zoeken ze maar uit, nu hoef ik het in elk geval zelf niet weg te gooien. Een paar dingen heb ik nog gehouden, om nog (even) te bewaren. Alleen het mailen kostte me al tranen. Gisteravond werden de spullen opgehaald. Weer een stukje afscheid.

Vannacht heb ik daardoor toch slecht geslapen en veel gedroomd. Over dat Lennard weer beter was, maar de pomp was weg... Hoe moest dat nou ?!! Zo wordt er hier 's nachts heel wat verwerkt. Ook Laura droomt veel. (Van de week droomden zij en Wydo allebei over regenbogen!!) Gelukkig is het nu vakantie dan kunnen we wat langer blijven liggen.

Vanmiddag werd gebeld voor een afspraak voor het ophalen van de stoel, tillift, wandelbuggy en badvoorziening.... Dinsdagmiddag moet dat gaan gebeuren. Vooral de stoel is emotioneel erg verbonden met Lennard voor ons. Niet leuk...

Deze week ben ik bezig geweest met het maken van bedankjes voor de mensen die meegewerkt hebben aan de afscheidsdienst van Lennard. Prettig om te doen, rustgevend en het geeft het gevoel dat je nog iets doet voor Len!, Maar ook weer iets afronden, Afscheid nemen.

Achtergrond bedankkaartje
Voor de rest is het hier net als overal zorgen dat je de boodschappen voor het kerstweekeind binnen krijgt. Daarbij is Wydo op de eerste kertstdag jarig, dus ook de kado's moeten daarvoor gehaald worden en extra taart. De eerste keer kerst en een verjaardag zonder Lennard zal raar zijn. We laten alles maar gewoon gebeuren zoals het komt, we zien het wel. We krijgen nog steeds veel post! Nu meer in de vorm van kerstkaarten. Harteverwarmend! En echt wel lichtpuntjes in deze donkere tijd.

2 opmerkingen:

  1. Lieve Peet en familie,
    De eerste kerst zonder jullie Len! Wie had dat vorig jaar kunnen denken dat het zijn laatste kerst zou zijn!
    We denken aan jullie en bidden jullie Gods nabijheid toe, in alle omstandigheden!
    Liefs Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve allemaal,

    Wat voelt het aan een 'zijlijnerkant' raar om jullie toch te mogen feliciteren met de verjaardag van Wydo, toch willen we dat doen, omdat hij gewoon jarig is. Niets meer en niets minder.
    We hopen dat dat toch allemaal zijn plek gekregen heeft, en ook al was alles zo anders deze eerste keer iemand jarig, jullie toch een goede dag hebben gehad.
    Hartelijke groeten, dappere mensen!
    Els Dijkema vd Linden

    BeantwoordenVerwijderen